Άνοιξε σουσάμι - Esquire
"Λεφτά υπάρχουν" ισχυριζόταν ο πρωθυπουργός και τα πέτυχε! Ο εμίρης του Κατάρ άνοιξε τη σπηλιά με το θησαυρό του εμιράτου και πέρασε μια βόλτα από τη χώρα μας. Ψώνισε αστακό (το λιμάνι), σαρδέλες (το ψάρι), του δείξαμε το ελληνικό, ενώ τον βοηθήσαμε να πάρει και το μουντιάλ, όπως διαβάσαμε στο περιοδικό ΄Esquire΄.
Οι Έλληνες ανέκαθεν γουστάραμε τα παραμύθια, σχεδόν όσο και τα παραμυθιάσματα. Τα εξωτικά παραμύθια ειδικά χα λατρεύουμε σαν δικά μας. Ακόμα και τα αξεσουάρ τους έχουμε οικειοποιηθεί. Μας αρέσουν οι ιστορίες της Χαλιμάς, εκτιμάμε το διακριτικό άρωμα του παστουρμά, υποδεχόμαστε ανοιχτόκαρδα τους σεΐχηδες που μοιράζουν Rolex και κρατάμε πάντα μια θέση στην καρδιά και στο συρτάρι μας για τις vintage φωτογραφίες του Ανδρέα με τον Καντάφι.
Κουβαλάμε στο γενετικό μας υλικό μια ανοχή (αν όχι a priori συμπάθεια) για χους 40 κλέφτες, την κρυφή ελπίδα όχι κάποτε θα ζήσουμε τις δικές μας χίλιες και μία νύχτες χωμένοι σε ένα δροσερό και μυρωδάτο χαρέμι και την ακλόνητη πεποίθηση ότι η ιδανική ομοιοκαταληξία του "εμίρη" είναι ο "κακομοίρης". Και, βέβαια, ζούμε με την ελπίδα ότι κάποια στιγμή το βουνό θα απηυδήσει και θα πάρει τη γενναία απόφαση να πεταχτεί μέχρι το σαλόνι του Μωάμεθ - γι΄ αυτό και σπανίως βρίσκουμε σοβαρούς λόγους για να σηκωθούμε από τον καναπέ μας. Αυτό το τελευταίο δεν το ελπίζουμε απλώς. Το πιστεύουμε ακράδαντα. Ίσως μάλιστα να έχει έρθει η ώρα αυτή η πίστη μας να ανταμειφθεί, γιατί το "βουνό" είναι εδώ. Ή τουλάχιστον πέρασε από δω πριν από μερικές μέρες. Και απ΄ ό,τι φαίνεται, μας γουστάρει εξίσου. Το όνομά του είναι Χαμάντ Μπιν Χαλίφα Αλ Θάνι και συνήθως συνοδεύεται από υπερθετικούς (aka εξοχότατος, πολυχρονε-μένος). Το αξίωμά του είναι εμίρης του Κατάρ (aka απόλυτος μονάρχης της μικροσκοπικής χώρας με τα τεράστια κοιτάσματα πετρελαίου και φυσικού αερίου) και είναι ευρύτερα γνωστός ως ο όγδοος πιο πλούσιος άνθρωπος στον πλανήτη. Όλα τα παραπάνω δικαιολογούν απολύτως το γεγονός ότι οποιαδήποτε επίσκεψή του σε οποιαδήποτε χώρα είτε ερμηνεύεται ως σημαντικό πολιτικοοικονομικό event είτε γίνεται αφορμή για ξέφρενη κοσμική εξτραβαγκάντζα.
Στα δικά μας μέρη δε συνέβη τίποτε από τα δύο. Ο εμίρης έφτασε στην Ελλάδα ινκόγκνιτο τις τελευταίες μέρες του Ιουνίου για να απολαύσει τις διακοπές του. Για να ζήσει κι αυτός το μύθο του και να αναθερμάνει τις σχέσεις του με την ελληνική μυθολογία, της οποίας δηλώνει γνώστης και εραστής. Πέρασε κάποιες μέρες στην Κέρκυρα και στη Λευκάδα και οι παπαράτσι τον πήραν χαμπάρι λίγο πριν η νοικιασμένη θαλαμηγός Villa sul Mare, στην οποία επέβαινε μαζί με μία από τις τρεις συζύγους του και κάποια από τα 27 παιδιά του, καταπλεύσει στο λιμάνι του Αργοστολίου.
Παρά τα αργοπορημένα αντανακλαστικά τους, ο εμίρης τούς αντάμειψε με μια εμφάνιση που θα δώσει υλικό για έναν αστικό (επαρχιακό;) μύθο αντάξιο μ΄ αυτούς που αφηγείται ο Νίκος Μαστοράκης για το πέρασμα των Μπιτλς από την Αράχοβα και ο Γιάννης Γαλάτης για τη δύσκολη εμμηνόπαυση της Σοράγιας στη Μύκονο. Ο πολυχρονεμένος Αλ Θάνι κατέβηκε από τη θαλαμηγό με μίνιμουμ και εντελώς διακριτική συνοδεία, ντυμένος με λαχουρέ μαγιό, λευκό φανελάκι Μινέρβα και τις σαγιονάρες που φορούσε ο Παπαμιχαήλ στις ταινίες όπου έπαιζε τον οικοδόμο. Περπάτησε στη μαρίνα, συνομίλησε με τον Μοχάμεντ, έναν Αιγύπτιο μετανάστη που δούλευε σε καΐκι, και περιδιάβηκε στις αραγμένες τράτες με σκοπό να ψωνίσει φρέσκο ψάρι για τη φαμίλια. Έδειξε ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την ταπεινή σαρδελίτσα, παρακολούθησε θαμπωμένος έναν ντόπιο ψαρά που χτυπούσε τα χταπόδια του, έφαγε πόρτα όταν πήγε να αγοράσει αστακούς, γιατί τους είχαν καπαρώσει οι ταβερνιάρηδες του νησιού, αλλά παρηγορήθηκε αρχικά με ένα καφεδάκι που τον κέρασαν σε κάποιο γριγρί και οριστικά με ένα δεύτερο καφεδάκι που ήπιε στο σουβλατζίδικο του Μέγα. Τις λίγες φορές που αποτράβηξε το βλέμμα του από το μαγευτικό τοπίο και τους μαγευτικούς κατοίκους του, ο εμίρης ασχολήθηκε με το κινητό του, χωρίς πάντως να γίνει γνωστό αν αντάλλασσε SMS με κάποιον αξιωματούχο του ή αν προσπαθούσε να περάσει την πίστα στο Angry Birds.
Κοντολογίς, ο Χαμάντ Αλ Θάνι απέδειξε με την ]απλότητα και τη σεμνότητά του γιατί θεωρείται ο πιο προοδευτικός ηγέτης του Περσικού Κόλπου και ολόκληρης της Μέσης Ανατολής. Πέρα από την πλάκα και το φολκλόρ του πράγματος, η χαλαρή συμπεριφορά του και η όλη εξοικείωσή του με το ελληνικό περιβάλλον συνάδουν με το εκπεφρασμένο του φιλελληνικό προφίλ. Η συγκεκριμένη επίσκεψή του, άλλωστε, στη χώρα μας δεν ήταν η πρώτη. Ο εμίρης του Κατάρ είναι θαμώνας των νησιών μας, ένας καλός και τακτικός πελάτης, που δεν αποκλείεται σύντομα να γίνει και αφεντικό.
Ο Χαμάντ Αλ Θάνι, λοιπόν, δεν ήρθε μόνο για διακοπές και ψαροφαγία στα μέρη μας. Τα ρεπορτάζ αποκάλυψαν ότι στο πλαίσιο της επίσκεψής του πραγματοποιήθηκε και μια άτυπη συνάντηση με τον Γιώργο Παπανδρέου. Το ραντεβού έγινε στον Αστέρα της Βουλιαγμένης και κατά τη διάρκειά του συζητήθηκαν οι επενδυτικές προοπτικές του Κατάρ στη χώρα μας και οι εξελίξεις στη Λιβύη και στον αραβικό κόσμο. Από τις κίτρινες σελίδες του ρεπορτάζ μάθαμε ότι η εν λόγω συνάντηση πραγματοποιήθηκε στο περιθώριο μιας μεγαλοπρεπούς δεξίωσης που είχε διοργανώσει ο Νίκος Παπανδρέου, αδερφός του πρωθυπουργού, με καλεσμένους -εκτός από τον εμίρη- καμιά τριανταριά Έλληνες και ξένους επιχειρηματίες. Οι λέξεις-κλειδιά ήταν "σαμπάνια", "χλιδή" και "βιολί" (αφού τη διασκέδαση των παρευρισκομένων ανέλαβε μια αιθέρια Ασιάτισσα σολίστ με αποκαλυπτικό φόρεμα). Οι κόκκινες σελίδες του ρεπορτάζ περιέγραψαν το ειδυλλιακό σκηνικό της Βουλιαγμένης κατ΄ αντιπαράθεσιν με το μπάχαλο και τη δηλητηριασμένη από τα δακρυγόνα ατμόσφαιρα που επικρατούσε μερικά χιλιόμετρα παραπέρα - ήταν οι μέρες που ψηφιζόταν το Μεσοπρόθεσμο και "ανακαινιζόταν" η Πλατεία Συντάγματος.
Οι υπόλοιπες σελίδες είχαν γραφτεί περίπου ένα χρόνο νωρίτερα, όταν το κρατικό επενδυτικό ταμείο του εμιράτου του Κατάρ ερχόταν σε συνεννόηση με την ελληνική κυβέρνηση για την εκμετάλλευση αρχικά του Αστακού και αργότερα του Ελληνικού. Στα τέλη Σεπτεμβρίου του 2010 φτάσαμε στο σημείο να συζητάμε για μνημόνιο συνεργασίας των δύο κυβερνήσεων για την αξιοποίηση του πρώην αεροδρομίου και για συμφωνία ύψους 5 δισεκατομμυρίων ευρώ. Το παρασκήνιο διέρρευσε το χαρακτηρισμό του Ελληνικού ως "φιλέτου της Μεσογείου" από πλευράς Καταριανών, όπως και την πρόθεση του εμίρη να αγοράσει ολόκληρη την έκταση. Το αραβικό σχέδιο προέβλεπε την αξιοποίηση μέρους της παραλίας στο ύψος του πρώην αεροδρομίου, την κατασκευή μαρίνας ελλιμενισμού για πολυτελείς θαλαμηγούς, την ανέγερση ξενοδοχείου, συνεδριακού κέντρου και καζίνου και τη λειτουργία μικρού αεροδρομίου για ιδιωτικά αεροσκάφη. Ανάλογα με την πηγή, βέβαια, το ξενοδοχείο μπορεί να ήταν και ουρανοξύστης, το καζίνο πλωτό και το αεροδρόμιο σταθμός διαστημικών λεωφορείων.
Εν πάση περιπτώσει, το σχέδιο του εμίρη απείχε από τα κατά καιρούς ευαγγέλια περί καταπράσινης αξιοποίησης της έκτασης όσο περίπου απέχει η Ντόχα από το Φισκάρδο. Η Αριστερά παραλλήλισε το συγκεκριμένο μνημόνιο με το άλλο, το "καλό", το γνήσιο, το ευρωπαϊκό, ενώ ο Αλέκος Αλαβάνος πρόσθεσε στις όλες αντιδράσεις μια ηθικοπλαστική πινελιά κάνοντας λόγο για "κατασκευή μιας διεφθαρμένης Disneyland τζόγου για ξέπλυμα του παγκόσμιου μαύρου χρήματος". Ο Χάρης Παμπούκης έσπευσε να ξεκαθαρίσει ότι στο υπογραφέν μνημόνιο δεν υπήρχε καμία συγκεκριμένη αναφορά στο Ελληνικό, καμία σχετική συμφωνία και, κατά συνέπεια, καμία οριστική απόφαση. Ο σαρωτικός άνεμος, που εν τω μεταξύ μας πήρε και μας σήκωσε, έσκισε μερικές από τις τελευταίες σελίδες του ρεπορτάζ, που έκτοτε αιωρούνται πάνω από τις αυλές των σπιτιών μεταφέροντας τα αγωνιώδη και σκοτεινά ερωτήματά τους τόσο για την ανάμειξη στην όλη ιστορία του Νίκου Παπανδρέου όσο και για το ρόλο του Ισπανού αρχιτέκτονα/υπερπολεοδόμου Χοσέπ Αθεμπίγιο.
Ο εμίρης του Κατάρ, πάντως, δεν αγαπάει μόνο εμάς. Αγαπάει και άλλες χώρες στη γειτονιά μας. Αγαπάει και την Αγγλία. Αγαπάει, τέλος πάντων, όσους μπορούν να αποβούν χρήσιμοι στα τρία βασικά σχέδια που έχει για τη χώρα του και την περαιτέρω ανάπτυξή της. Εμείς και η γειτονιά μας εμπίπτουμε στο πιο βασικό σχέδιο. Αυτό που έχει να κάνει με το ενεργειακό άνοιγμα του εμιράτου προς τη Δύση.
Χάρη στις αυστηρές προτεραιότητες που έθεσε ο εμίρης στην αναπτυξιακή πολιτική της χώρας του, το Κατάρ σήμερα έχει φτάσει να θεωρείται ο τρίτος μεγαλύτερος παραγωγός υγρών καυσίμων στον κόσμο και να εκμεταλλεύεται το δεύτερο μεγαλύτερο κοίτασμα φυσικού αερίου του πλανήτη. Ο δε πολίτης του Κατάρ απολαμβάνει το μεγαλύτερο κατά κεφαλήν εισόδημα παγκοσμίως. Για να πάρει αυτές τις στατιστικές με το μέρος του, ο Σεΐχης Χαμάντ Μπιν Χαλίφα Αλ Θάνι χρειάστηκε να κάνει δύο αποφασιστικές κινήσεις. Η πρώτη ήταν να συνάψει την ηγεμονική συμφωνία με τη Mobil (ExxonMobil τώρα πια), που έθεσε τις βάσεις για την εκτόξευση του εμιράτου στη στρατόσφαιρα της παγκόσμιας καπιταλιστικής αγοράς. Η δεύτερη ήταν να ανατρέψει τον πατέρα του και να γίνει εμίρης στη θέση του. Το έκανε με συνοπτικές διαδικασίες το καλοκαίρι του 1995, όταν ο Χαλίφα Μπιν Χαμάντ Αλ Θάνι ήταν σε διακοπές στην Ελβετία. Χρειάστηκαν πέντε χρόνια παρασκηνίου και επικών δικών μέχρι ο πατέρας του να πάρει την οριστική απόφαση να αποχωρήσει από το προσκήνιο και να επιστρέψει ένα μέρος της τεράστιας κρατικής περιουσίας που είχε οικειοποιηθεί, αλλά στις 20 Ιουνίου του 2000 ο Χαμάντ στέφθηκε επισήμως εμίρης. Η παρουσία του στο τιμόνι της χώρας έδωσε στην αμερικανική κυβέρνηση τις εγγυήσεις που χρειαζόταν ότι το πλούσιο εμιράτο θα κρατούσε διακριτικές αποστάσεις από το Ιράν, το Ιράκ και τους υπόλοιπους αμφιλεγόμενους της γειτονιάς του. Όπως αποδείχτηκε, η ηρεμία και ένα αυστηρό αναπτυξιακό σχέδιο ήταν τα μόνα πράγματα που χρειαζόταν το μικροσκοπικό Κατάρ για να γιγαντωθεί. Ο εμίρης ήταν πλέον έτοιμος να βάλει μπρος το δεύτερο σχέδιό του, που είχε να κάνει με τον εκμοντερνισμό της χώρας και το πολιτιστικό της άνοιγμα προς τη Δύση. Αντί να ακολουθήσει το πρότυπο του Ντουμπάι και του φαντεζίστικου διεθνούς λούνα παρκ του Άμπου Ντάμπι, ο Χαμάντ προτίμησε να μετατρέψει την πρωτεύουσα Ντόχα σε πνευματικό κέντρο του Περσικού Κόλπου.
Τη δύσκολη δουλειά την ανέθεσε στη δεύτερη σύζυγό του, τη Σεΐχα Μοζάχ, τη μόνη γαλαζοαίματη του αραβικού κόσμου που νιώθει άνετα να κυκλοφορεί με το πρόσωπό της ακάλυπτο και να παίρνει δημοσίως θέση σε πολιτικά και κοινωνικά ζητήματα. Η Σεΐχα έθεσε τα θεμέλια της Education City, του ακαδημαϊκού συμπλέγματος που φιλοξενεί παραρτήματα των σημαντικότερων αμερικανικών πανεπιστημιακών ιδρυμάτων. Η ίδια ανέθεσε στον I.M. Pei την ανέγερση του ολοκαίνουριου μουσείου ισλαμικής τέχνης (είναι ο αρχιτέκτονας που σχεδίασε την πυραμίδα έξω από το Μουσείο του Λούβρου). Επίσης, κόντρα σε ό,τι συμβαίνει στα υπόλοιπα εμιράτα, στο Κατάρ οι γυναίκες έχουν δικαίωμα ψήφου και κάποιες (λίγες) έχουν ανελιχθεί σε διοικητικά πόστα. Το μεγαλύτερο, πάντως, βήμα για την ανάδειξη της χώρας του σε ηγέτιδα δύναμη του αραβικού κόσμου ο εμίρης το έκανε με την ίδρυση του Αλ Τζαζίρα. Ο μεγαλύτερος ενημερωτικός οργανισμός της Μέσης Ανατολής στήθηκε με δικά ίου χρήματα (170 εκατομμύρια δολάρια) και κρατήθηκε στη ζωή με τακτικά και γενναία "δάνεια" κάθε φορά που οι ισολογισμοί του ραδιοτηλεοπτικού δικτύου έμπαζαν.
Το τρίτο μονοπάτι του "ανοίγματος" είναι μάλλον το πιο ευχάριστο. Ο Χαμάντ εδώ και αρκετά χρόνια ταξιδεύει στις χώρες που συμπαθεί ή πρέπει να συμπαθεί και διαφημίζει το καλό πρόσωπο της δικής του χώρας. Κάνει δωρεές σε ακαδημαϊκά και φιλανθρωπικά ιδρύματα, καλεί αξιωματούχους άλλων χωρών σε κρουαζιέρες με τις υπερπολυτελείς θαλαμηγούς του, ετοιμάζει το Pearl, ένα καραχλιδάτο νησί, φιλικό προς το περιβάλλον και προς τους rich and famous του κόσμου τούτου, και γενικώς ξοδεύει. Τα περισσότερα τα ξοδεύει στην Αγγλία, μάλλον γιατί εκεί σπούδασε (τελείωσε τη θρυλική Στρατιωτική Ακαδημία του Σάντχερστ). Η έπαυλή του στην Park Lane του Λονδίνου στοίχισε κάτι παραπάνω από 40 εκατομμύρια ευρώ, ενώ σίγουρα έβαλε πολύ βαθιά το χέρι στην κελεμπία πέρσι, όταν αγόρασε τα Harrods (ο εμίρης και ο Μοχάμεντ Αλ Φαγέντ συμφώνησαν να κρατήσουν μυστικές τις οικονομικές "λεπτομέρειες" της συγκεκριμένης δοσοληψίας).
Αυτού του είδους η σπάταλη διπλωματία, βέβαια, βοήθησε τα μέγιστα και στην ανάληψη της διοργάνωσης του Παγκόσμιου Κυπέλλου Ποδοσφαίρου του 2022. Αυτή η παράτολμη και σχεδόν ουτοπική ποδοσφαιρική Τζιχάντ θα αποτελέσει το κεντρικό και πιο αστραφτερό επικοινωνιακό διαμάντι στο στέμμα του εμίρη.
Την ώρα, πάντως, που ο πρόεδρος της FIFA Ζεπ Μπλάτερ φορούσε το χαμόγελο του Κολόμβου και ανακοίνωνε ότι το ποδόσφαιρο θα ανακαλύψει νέες γαίες και ο σβέρκος του πλανήτη ανατρίχιαζε, ένας "δικός μας" άνθρωπος χαμογελούσε με ικανοποίηση και αυτοπεποίθηση, ο δρ. Αθανάσιος Μπατσίλας, ο εκτελεστικός διευθυντής της ποδοσφαιρικής ομοσπονδίας του Κατάρ. Ο άνθρωπος που ανέλαβε το σουρεαλιστικό έργο της σύστασης του φακέλου της διεκδίκησης του Μουντιάλ και που από τη στιγμή που τα κατάφερε, λειτουργεί ως στρατηγικός σύμβουλος της οργανωτικής επιτροπής. Η αραβική του περιπέτεια ξεκίνησε αμέσως μετά τους Ολυμπιακούς της Αθήνας. Το καλοκαίρι του 2004 τον βρήκε στην ολυμπιακή εγκατάσταση του "Γεώργιος Καραϊσκάκης" ασχολούμενο με το ποδοσφαιρικό τουρνουά. Αμέσως μετά το τέλος των αγώνων κλιμάκιο της ποδοσφαιρικής ομοσπονδίας του Κατάρ τον προσέγγισε προτείνοντάς του να δουλέψει στους Πανασιατικούς Αγώνες του 2006. Ο Σάκης Μπατσίλας αποφάσισε να πάρει τα ρίσκα του. Εγκατέλειψε την προοπτική μιας θέσης στην UEFA, την ευρωπαϊκή ομοσπονδία, και κυνήγησε το παραμύθι. Αυτό που δεν μπορούσε, βέβαια, να φανταστεί ήταν ότι σε λιγότερο από τρία χρόνια θα έφτανε να διεκδικεί εκ μέρους του Κατάρ την πρώτη παγκόσμια αθλητική διοργάνωση στην ιστορία της Μέσης Ανατολής.
Το έπος της διεκδίκησης φτιάχνει μια ιστορία από μόνο του. Το Κατάρ έπρεπε να υπερκεράσει, εκτός από την καχυποψία, και το σκληρό ανταγωνισμό των συνδιεκδικητριών χωρών: των ΗΠΑ, της Ιαπωνίας, της Αυστραλίας και της Ινδονησίας. Ο Μπατσίλας πήρε το προβάδισμα παρουσιάζοντας ένα φάκελο που υποσχόταν ένα μπάτζετ ύψους 39 δισεκατομμυρίων ευρώ, 12 υπερσύγχρονα γήπεδα (τα εννέα από αυτά ολοκαίνουρια) και ένα "πράσινο" δίκτυο κλιματισμού, που πρακτικά θα καλύπτει όλη τη χώρα. Οι θερμοκρασίες (45άρια και βάλε), το ελάχιστο μέγεθος του εμιράτου και ο θρησκευτικός συντηρητισμός του αραβικού κόσμου είναι ζητήματα που στην πραγματικότητα παραμένουν ανοιχτά και θα συζητιούνται μέχρι και την πρεμιέρα της διοργάνωσης. Ανοιχτή, όμως, είναι και η κουβέντα για τη λύση των προβλημάτων. Εκεί οι Καταριανοί έχουν αποδείξει ότι ούτε καν ο ουρανός δεν είναι το όριο: Πριν από δυο τρεις μήνες κυκλοφόρησε το σχέδιό τους για το "σύννεφο", ένα τεράστιο φουτουριστικό "ιπτάμενο χαλί" που θα αιωρείται πάνω από τα γήπεδα και τις πλατείες και θα σκιάζει τους αθλητές και τους επισκέπτες του πρώτου αραβικού Μουντιάλ. Και περιμένουμε κι άλλες μαγείες.
Και άλλες υπερβολές. Μόνο αυτές, άλλωστε, θα δικαιώσουν την υπερβολική αισιοδοξία και τον ξέχειλο εγωισμό του Σεπ Μπλάτερ καθώς και την απόφασή του να αναθέσει το μεγαλύτερο αθλητικό event στο μικρότερο κράτος που τόλμησε ποτέ να το διεκδικήσει. Σίγουρα θα χρειαστούν και μερικές μερίδες καλής πίστης και ένα αποφασιστικό κλύσμα διαφάνειας. Τα στόματα που άνοιξαν απορημένα στο άκουσμα του "Κατάρ" στις 2 Δεκεμβρίου του 2010, με το που έκλεισαν, άρχισαν να ψιθυρίζουν. Οι ψίθυροι έγιναν κραυγές όταν η αγγλική ομοσπονδία (μονίμως πικαρισμένη και σε κόντρα με τη FIFA την τελευταία 15ετία) κατήγγειλε χρηματισμό μελών της παγκόσμιας ομοσπονδίας προκειμένου να ψηφίσουν υπέρ του Κατάρ. Στην κατάθεσή του μπροστά στην εξεταστική επιτροπή της βρετανικής Βουλής τον περασμένο Μάιο ο λόρδος Τρίσμαν αποκάλυψε ότι ο Τζακ Γουόρνερ, πρόεδρος της ομοσπονδίας του Τρινιντάντ και Τομπάγκο, ζήτησε 4 εκατομμύρια δολάρια προκειμένου να κατασκευάσει ένα εκπαιδευτικό ίδρυμα στην πατρίδα του. Ο Νίκολα Λέοζ της Παραγουάης ήταν πιο φτηνός: αντάλλαξε την ψήφο του με έναν τίτλο ευγενείας.
Όταν μπήκαν στο παιχνίδι και οι εφημερίδες, οι Sunday Times δημοσίευσαν στοιχεία που έκαιγαν τους εκπροσώπους της Ακτής Ελεφαντοστού και του Καμερούν. Σύμφωνα μ΄ αυτά, ο Ζακ Ανουμά και ο Ίσα Χαϊάτου εισέπραξαν από 1,5 εκατομμύριο δολάρια από τους Καταριανούς. Παρά τον ντόρο, ο Μοχάμεντ Μπιν Χαμάμ, ο Καταριανός πρόεδρος της ασιατικής συνομοσπονδίας ποδοσφαίρου, αποφάσισε να εκμεταλλευτεί το αραβικό hype και να κατέβει στις εκλογές του περασμένου Ιουνίου ως αντίπαλος του Σεπ Μπλάτερ για την προεδρία της FIFA. Η κίνησή του δε βοήθησε και πολύ την κατάστάση. Τα φακελάκια με το ποσό των 40.000 δολαρίων που ανακαλύφθηκαν στα συρτάρια των εκπροσώπων των χωρών της Καραϊβικής οδήγησαν στην καθαίρεσή του και σε μια άνετη εκλογική νίκη χωρίς αντίπαλο τον Ελβετό Μπλάτερ. Σήμερα ο Μπιν Χαμάμ έχει εφεσιβάλει την απόφαση και περιμένει, αλλά οι οιωνοί δεν είναι ευνοϊκοί. Σχεδόν κάθε εβδομάδα έρχονται στο φως στοιχεία που επιβαρύνουν όλο και περισσότερο τη θέση του. Η ιστορία του διαχωρίστηκε επιμελώς από την υπόθεση του φακέλου διεκδίκησης του Μουντιάλ, αλλά ο κουρνιαχτός δεν έχει κάτσει ακόμα. Ο γενικός γραμματέας της συνομοσπονδίας Ζερόμ Βάλτσκε έριξε τους τόνους κι εκεί που μιλούσε για "εξαγορά του Μουντιάλ" από τους Άραβες, πλέον κάνει λόγο για χρήμα που χρησιμοποιήθηκε για την ενίσχυση του προεκλογικού λόμπι. Και αυτή η συζήτηση, όμως, όπως και οι περισσότερες για το 2022, παραμένει ανοιχτή. Για κάποιους, παραμένει στον αέρα και η ίδια η διοργάνωση.
Εν τω μεταξύ, ο εμίρης δεν μπορεί να περιμένει. Θέλει να παίξει την μπάλα του εδώ και τώρα. Το πανίσχυρο κρατικό επενδυτικό ταμείο του Κατάρ έχει αγοράσει τη γαλλική Παρί Σεν Ζερμέν, η ισπανική Μάλαγα πέρασε με συνοπτικές διαδικασίες πέρσι στα χέρια της βασιλικής οικογένειας του εμιράτου, ενώ η Μπαρτσελόνα έβγαλε από το μπροστινό μέρος της φανέλας της το λογότυπο της UNICEF κι έβαλε αυτό του Qatar Foundation, για να ανταμειφθεί για τη φιλοξενία της με περίπου 150 εκατομμύρια ευρώ. Στο ενδιάμεσο οι Καταριανοί έριξαν και μερικές δεκάδες εκατομμύρια στο coffee table του Πεπ Γκουαρντιόλα, μπας και ψηθεί να αναλάβει την εθνική τους ομάδα ενόψει Μουντιάλ. Η γενική αίσθηση είναι ο Καταλανός θα ψηθεί. Όχι αμέσως, αλλά εγκαίρως. Στον επόμενο τόνο, πάντως, θα πάρει σειρά η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Οι Καταριανοί πρόσφεραν ήδη 1,5 δισεκατομμύριο δολάρια στους Γκλέιζερς, τους Αμερικανούς ιδιοκτήτες. Σε πρώτη φάση έφαγαν πόρτα, αλλά θα ξαναχτυπήσουν. Όπως λέει και το παλιό αραβικό γνωμικό, καμία πόρτα δεν παραμένει κλειστή στο δεύτερο χτύπημα, που συμβαίνει να συνοδεύεται και από δεύτερο δισεκατομμύριο. Όταν κάποια στιγμή τελεσιδικήσει και αυτό το deal, οι Καταριανοί θα έχουν καταφέρει να αποκτήσουν έρεισμα στο πιο ακριβοθώρητο πρωτάθλημα του πλανήτη και το Μάντσεστερ θα μετατραπεί στην κυριολεξία σε ποδοσφαιρική Μέκκα. Το μισό ανήκει ήδη στο σεΐχη Μανσούρ του Ντουμπάι (έχει αγοράσει τη Μάντσεστερ Σίτι). Αν πάει η Γιουνάιτεντ στο Κατάρ, οι ντόπιοι οπαδοί, τα τίμια και εργατικά lads της πόλης, θα ψάχνουν μιναρέ για να ανέβουν και να φουντάρουν.
Μια καλή ιδέα, πάντως, είναι την επόμενη φορά που θα μας επισκεφτεί ο εμίρης να του υπενθυμίσει κάποιος ότι, εκτός από γαύρο μαρινάτο και κρατική ακίνητη περιουσία, έχουμε και ποδοσφαιρικές ομάδες. Και είναι εξίσου φτηνές. Προκοπή μάλλον δε θα δούμε, τουλάχιστον ας δούμε λίγη μπαλίτσα.
https://www.capital.gr/gmessages/showTopic.asp?id=2441177
Αναδημοσίευση από το περιοδικό "Esquire"